Welkom op de genealogie pagina van de Stichting Streekeigen Sleen.

 

Sleen is een esdorp welke is ontstaan in de Middeleeuwen. In verschillende oude bronnen wordt Sleen genoemd:

in Slene, in Sle (1160), Scleen (1335), de Slen (1338), Schleen (1538), Zuid Sleen (1851-55), Sleen (1865-68) en Zuid-Sleen(1900-1910).

 

Sleen is ontstaan op de Rug van Sleen, een onderdeel van de Rolderrug (lopend van Peize naar Sleen), en oerparochie van het dingspil Zuidenveld. Men heeft steenovens ten behoeve van de kerkbouw van Sleen (hoofddorp van het dingspil Zuidenveld) te Erm gevonden; de ovens werden in 1937 door Van Giffen opgegraven. De Slener kerk dateert uit het eind van de 14e, begin 15e eeuw. Zij bezit een toren, ruim 59 m hoog, die vroeger vaak als baken fungeerde voor de reizigers op het Ellertsveld.

 

Tot 1850 bestond het dorp hoofdzakelijk uit boerderijen langs de brink, nadien is het gegroeid en uitgebreid met middenstanders. In 1894 kreeg het dorp een zuivelfabriek. De jongste uitbreidingen van Sleen liggen vooral aan de zuidkant van de oude kern, die haar eigen karakter heeft behouden: eiken en kastanjes op en rond de brink, klinkerwegen, oude boerderijen.

 

De genealogiegroep van de stichting streekeigen Sleen doet onderzoek naar de bewoning van de huizen, en maakt gebruik van verschillende bronnen.Hierbij worden het kadaster,de website alledrenten.nl en hisgis regelmatig geraadpleegd.Ook verhalen van de bewoners worden hierin meegenomen.Het resultaat is in de bewonersgeschiedenis weergegeven.